Na spotkaniu byli obecni przedstawiciele Muzeum Kresów i Ziemi Ostrowskiej – Zbigniew i Tomasz Banaszek. To właśnie z tej instytucji wypożyczona została ekspozycja. Składają się na nią liczne plansze przedstawiające burzliwe losy rotmistrza. Część z nich ułożona jest chronologicznie (przebieg służby wojskowej od I wojny światowej po lata 40., konspiracja wojenna i powojenna) oraz tematycznie (młodość, powiązania rodzinne, ludzie i miejsca związane z W. Pileckim). Tablice zawierają podstawowe informacje dotyczące życiorysu rotmistrza, mapy, grafiki i zdjęcia archiwalne.
Wśród gości znaleźli się powinowaci W. Pileckiego – Dariusz i Tomasz Wardaszkowie, którzy zaangażowali się w powstanie wystawy. Przekazali do dyspozycji ostrowskiego muzeum piątki i podzielili się opowieściami rodzinnymi. Część z nich rozwinął na wernisażu D. Wardaszka. Wyjaśnił, że rotmistrz był związany z jego rodziną oraz Ostrowią Mazowiecką poprzez żonę – Marię. W swoich wspomnieniach nie starał się pokazać W. Pileckiego jako osoby „ze spiżu”. Podkreślił jego zalety, takie jak zdolności organizacyjne oraz artystyczne, jak również nie zapomniał wspomnieć o tym, że Pilecki nie był w szkole prymusem oraz nie przejawiał ambicji dowódczych. Podzielił się też wieloma ciekawostkami, takimi jak to, że majątek Pileckiego w Sukurczy (Wileńszczyzna) graniczył z włościami Edwarda Rydza Śmigłego, który czasami odwiedzał swojego sąsiada, aby polować. Powód odwiedzin był prozaiczny – w posiadłości Śmigłego nie było lasów.
W podsumowaniu swojego wystąpienia D. Wardaszka stwierdził: „Apeluję, żeby nie zrobić z tego człowieka postaci komercyjnej. […] Pilecki zawsze łączył, nigdy nie dzielił. W Oświęcimiu połączył wszystkie organizacje konspiracyjne – i PLS-u, i PPS-u […] Dlatego nie powinniśmy wykorzystywać wielkiej postaci rotmistrza do tego, żeby dzielić Polaków!”.
Po czym D. Wardaszka przedstawił zgromadzonym krótki program artystyczny inspirowany życiem rotmistrza.
Witold Pilecki (1901-1948) – kawalerzysta WP. Walczył w wojnie polsko-bolszewickiej. W trakcie II wojny światowej zaangażował się w działalność konspiracyjną (w szczeg. w działalność Tajnej Armii Polskiej). W 1940 r. oddał się w ręce Niemców, aby przedostać się do obozu Auschwitz. Tam sporządził raporty nt. ludobujstwa. Po ucieczce w kwietniu 1943 r. znalazł się we Włoszech. Powrócił jednak do kraju. Uczestniczył w powstaniu warszawskim. Po wojnie kontynuował konspirację. Został aresztowany w maju 1947 r. W toku śledztwa poddano go torturom. W marcu 1948 r. został skazany na karę śmierci. Wyrok wykonano w maju. Do dziś nie wiadomo, gdzie znajdują się jego szczątki.
Napisz komentarz
Komentarze